Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quonam, inquit, modo? An hoc usque quaque, aliter in vita? Duo Reges: constructio interrete. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Cave putes quicquam esse verius. Quod quidem nobis non saepe contingit.

Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Non est igitur voluptas bonum. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.

ALIO MODO.

Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.

Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.

Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Si enim ad populum me vocas, eum. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Prioris generis est docilitas, memoria; Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Sedulo, inquam, faciam. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis?

Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quo igitur, inquit, modo? Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Praeteritis, inquit, gaudeo. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Si longus, levis.

Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?

Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?

Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina.

Cyrenaici quidem non recusant; Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? An est aliquid, quod te sua sponte delectet?